As woensdag
Het is Aswoensdag vandaag en dit jaar heeft dat voor het eerst voor mij betekenis. Na een kort ziekbed is mijn schoonvader, Leo, vorige week op 94 jarige leeftijd overleden en hebben we gisteren in een mooie plechtigheid afscheid van hem genomen. ‘ Treur niet om mij,’ zei hij vlak voor zijn dood, ’Ik heb een mooi leven gehad.’
De dagen voor zijn ziekte zat ik in een kramp. Niet alleen werden mij door alle corona maatregelen beperkingen opgelegd die een steeds grotere invloed op mijn leven lijken te hebben, maar het extreme winterweer zorgde ervoor dat ook de in mijn ogen laatste verzetjes mij werden ontnomen. Zo ging een hotelovernachting met een jarig vriendinnetje vanwege code rood niet door én waren de tennisbanen bedekt met een dikke laag sneeuw.
De plotseling dood van mijn schoonvader en de dagen tot de uitvaart deed me realiseren dat de lessen in loslaten nog niet voorbij waren. Wat had ik te leren? Wat zou mij kunnen helpen om uit de kramp te komen en te ontdekken wat voor een ruimte er achter de kramp verborgen lag? In dagen als deze is het fijn om terug te kunnen vallen op tradities en rituelen.